به نقل از «فارس»

شعرخوانی آقاسی به گونه‌ای بود که باعث می‌شد اشعارش اثرگذارتر باشد

تاریخ انتشار: ۴ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۲۹۵۷۸

فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها- مرحوم «محمدرضا آقاسی» فرزند ششم یک خانواده مذهبی بود که در ۲۴ فروردین سال ۱۳۳۸ در محله امامزاده سید نصرالدین تهران، به دنیا آمد.

آقاسی درباره خانواده خود این گونه نقل می‌کند: «مرحوم پدرم، با آنکه سوادی به آن صورت نداشت، اما قاری قرآن بود و از مریدان مرحوم آیت الله «حاج سید احمد طالقانی آل احمد» که روحانی سرشناس محل ما بود و پدر جوانمرد فاضل؛ زنده یاد «جلال آل احمد».

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از طرفی، مادرم حدود چهل سال است افتخار مداحی حضرت قمر بنی هاشم (علیه السلام) را دارد. از زمان بچگی کلمات را به هم می‌بافتم. مشخصاً از سنین سیزده چهارده سالگی. تقریباً بیست ساله بودم که انقلاب شروع شد. قبل از انقلاب، دو سالی هنرجوی «هنرستان هنرهای زیبا» شهر تهران بودم.

منتها، از آنجا که به نحوه آموزش متون درسی و مدیریت خشک و بی بهره از ظرافت‌های تعلیم و تعلم هنری اولیا امور هنرستان اعتراض داشتم، با مدیر، ناظم و بعضی از اساتید آنجا برخورد پیدا کردم. روی همین حساب هم، دو سال پیاپی مرا مردود کردند و دست آخر سال سوم؛ اخراجم کردند. بعد از آن ماجرا، مدتی در تسلیحات ارتش کار می‌کردم. این وضع ادامه داشت تا حوالی تابستان ۱۳۵۷ که با اوج گیری مسائل انقلاب، از تسلیحات هم زدم بیرون.»

مرحوم آقاسی را بیشتر به واسطه مثنوی‌های شورانگیز او می‌شناسند. قالب شعری که در میان سایر گونه‌های شاعرانگی به دلیل قدرت و توانایی منحصر به فرد بیان خود بسیار قابل توجه است. آقاسی خود در این باره اظهار کرده است: «انتخاب قالب شعری برای بیان ادراکات و احساسات شاعرانه‌ام، به این خاطر بود که در این قالب، برای فَوَرانِ شور درونی شاعر، به نسبت دیگر قالب‌های شعری، میدان به مراتب وسیع‌تری وجود دارد. مثنوی دریاست، مثنوی اقیانوس است.

وقتی بخواهی بیایی توی چنین وادی‌هایی، «شرط اول قدم آن است که مجنون باشی». باید ایمان داشته باشی که ذاتاً فقیری و غنی مطلق خداست و باب جود و عطای خدا، آل محمد (ع) هستند. باید کاسه گدایی برداری، بروی در خانه اهل بیت (ع) را بزنی. احساس استغنا و بی نیازی هم نباید داشته باشی.

در چنین صورتی؛ مطمئن باش اهل بیت (ع) تو را دست خالی از در خانه شأن برنمی گردانند. هرچه شکسته‌تر و زارتر در خانه شأن بروی، کاسه گدایی تو را پُرتَر می‌کنند. حالا در رابطه با معروف ترین شعری که خلایق در این ملک مرا به آن می‌شناسند؛ یعنی شیعه نامه، فقط می‌توانم بگویم که من شیعه نامه را از کرم اهل بیت (ع) دارم، نه از خودم؛ که هیچ ام و هیچ.»

محمدرضا آقاسی سرانجام در سن ۴۶ سالگی جاودانه شد. رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی که در پی درگذشت او صادر شد، گفتند: «این حادثه غم انگیز ضایعه‌ئی برای هنر و ادبیات متعهد کشور و به ویژه شعر مذهبی و انقلاب به شمار می‌رود. شعر روان و با مضمون و خوش ساخت آقاسی که نمایشگر دل پاک و احساسات صادق و هنر خودجوش او بود، بی شک دارای جایگاه ویژه ای در ادبیات معاصر است».

به مناسبت نوزدهمین سالگرد درگذشت مرحوم آقاسی با مرتضی طاهری مداح سرشناس کشور و رئیس هیأت مدیره خانه مداحان کشور به گفتگو پرداختیم که در ادامه تقدیم می‌شود:

مرتضی طاهری در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، به ویژگی‌های اشعار مرحوم محمدرضا آقاسی اشاره و اظهار کرد: یکی از ویژگی‌های اشعار مرحوم آقاسی سلیس و روان بودن است تا جایی که می‌توان گفت اشعار آن مرحوم عامه پسند و قابل فهم برای همگان است؛ مردم عادی و عوام به راحتی با واژه و مضامین اشعارش ارتباط می‌گرفتند.

وی افزود: مرحوم آقاسی اشعار دیگران را نیز می‌خواند و در اجرا بسیار قوی بود شاید بتوان گفت در اجرا و شعر خوانی کسی به قوت مرحوم آقاسی وجود ندارد. تأثیرگذاری شعرخوانی آن مرحوم به قدری مهم و قوی بود که بعدها نیز شاعران از سبک اجرای ایشان بهره بردند و افراد زیادی در این سبک ظهور پیدا کردند.

رئیس هیأت مدیره خانه مداحان کشور ادامه داد: اشعار و اجرای مرحوم آقاسی منحصر به فرد بود و دیگران نیز در مقام تقلید، کپی برداری و الگوبرداری بد عمل نکردند و تا به امروز موفق بودند.

طاهری بیان داشت: آن زمان که ایشان شعر می‌سرودند و می‌خواندند آنقدر اشعار مناسب با شرایط جامعه و ارزش‌های انقلابی وجود نداشت و در بین سروده‌های شعرا شعرهای معمولی فراوان بود که بیشتر مدح و منقبت و مرثیه را شامل می‌شد اما مرحوم آقاسی شعرهای متناسب با شرایط روز و انقلاب و بعضاً نقادانه و انتقادی می‌سرود و می‌خواند.

وی با بیان اینکه اشعار ایشان شاید خیلی از نظر ویژگی برتری نسبت به دیگر اشعار شعرا نداشت اما اجرای آن مرحوم به گونه‌ای بود که باعث می‌شد اشعارش اثرگذار باشد تا جایی که بسیاری از مردم عادی شعرهای ایشان را یاد گرفته بودند و زمزمه می‌کردند گفت: اشعار مرحوم آقاسی همانند سلام فرمانده ای که امروز ورد زبان کودکان و نوجوانان شده است آن روز هم اشعار ایشان برد و اثرش به همین میزان بود و قابل بررسی است.

رئیس هیأت مدیره خانه مداحان کشور بیان کرد: بنده بارها با ایشان به شهرهای مختلف سفر داشتم و در مراسمات مختلف و یادواره شهدا شاهد اجرای خوب و شعرخوانی او بودم. آن مرحوم شاعری دل سوخته بود که گاهی اوقات خواندنش هم خودش را به شدت منقلب می‌کرد و هم جمعیتی را که در مجلس بودند منقلب و متحول می‌کرد.

طاهری تصریح کرد: وقتی برخی شخصیت‌ها و چهره‌ها از عالم دنیا رخت بر می‌بندند و آنها را از دست می‌دهیم تا مدتی یاد آنان یادآوری و برایشان یادبود گرفته می‌شود اما متأسفانه مرحوم آقاسی خیلی زود از اذهان به فراموشی سپرده شد و این زیاد جالب نیست از این رو باید سعی شود یاد و خاطره شخصیت‌های اثر گذاری چون مرحوم آقاسی همیشه در بین اذهان عمومی زنده بماند چرا که ایشان واقعاً در جامعه اثرگذاری معنوی داشت.

وی در پایان خاطرنشان کرد: سعی و همت این افراد در اعتلای اعتقادات و باورهای دینی بود آنان با همه اخلاص و حسن نیت در تبلیغ معارف حقه اسلام تلاش می‌کردند و تأثیرگذار بودند.

پایان پیام/ت

 

منبع: فارس

کلیدواژه: محمدرضا آقاسی اشعار ماندگار دفاع مقدس مرحوم آقاسی آن مرحوم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۲۹۵۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (11 اردیبهشت)

به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم
بهار توبه شکن می‌رسد چه چاره کنم

سخن درست بگویم نمی‌توانم دید
که می خورند حریفان و من نظاره کنم

چو غنچه با لب خندان به یاد مجلس شاه
پیاله گیرم و از شوق جامه پاره کنم

به دور لاله دماغ مرا علاج کنید
گر از میانه بزم طرب کناره کنم

ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت
حواله سر دشمن به سنگ خاره کنم

گدای میکده‌ام لیک وقت مستی بین
که ناز بر فلک و حکم بر ستاره کنم

مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی
چرا ملامت رند شرابخواره کنم

به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی
ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم

ز باده خوردن پنهان ملول شد حافظ
به بانگ بربط و نی رازش آشکاره کنم

تفسیر :

با آرزوهای محال و دست نیافتنی عمر خود را هدر ندهید و عاقلانه فکر کنید و تصمیم بگیرید. هرگز از خط تعادل خارج نشوید و از افراط و تفریط برحذر باشید.

اگرچه ناملایمات زندگی فشار زیادی به شما آورده اما شجاعت خود را حفظ کنید و در برابر سختی ها سر خم نکنید که انشالله به نیت دل خود برسید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (9 اردیبهشت)